Vlijmscherp

​

Je woorden zijn vlijmscherp en ze blijven kleven,

het is net alsof jij er nog bent.

Alsof je een huis hebt in mijn gedachten.

In de stilte, bijt het nog harder.

​

Vlijmscherp, met woorden ontgrijp me, verlies me, laat los.

​

Je woorden zijn vlijmscherp, ze blijven me maar pakken,

ze volgen me overal.

Ik denk je te kennen, maar jij weet altijd onaangenaam te verrassen.

​

Vlijmscherp, met woorden ontglip me, vergis me, laat los. 

​

Op momenten ben je wel lief,

dan fluister je zacht,

dat je niet zonder me kan.

​

Vlijmscherp, met woorden ontwijk me, verkwist me, laat los.

Vlijmscherp, met woorden, ontsla me, laat nou los. 

​

​

Morgen ben je sterk

​

Vroeger was alles beter,

van kwaad tot erger beschermd.

Onder een zachte deken,

het onheil ver van je bed.

​

Nu staat het monster voor je,

kruipt het onkruid langzaam omhoog.

Een desillusie rijker,

alsof de waarheid tegen je loog.

​

Maar morgen ben je sterk,

dan gaat de kogel door de kerk,

dan ga je het leven beleven.

​

Wiebelende tenen,

teveel zorg breekt het glas.

Nu ben je de weg kwijt,

de richting, de plaats de pas.

​

Het hart stroomt niet van je lippen,

toch kan het barsten, delen, helen.

Langzaam kom je in beweging,

ga je dansen met het leven.

​

Morgen ben je sterk,

dan gaat de kogel door de kerk,

dan ga je het leven beleven.

​

Soms zak je in en soms stijg je op.

Beleef het volop.

​

Morgen ben je sterk,

dan gaat de kogel door de kerk,

dan ga je het leven beleven. 

Morgen ben je sterk,

dan gaat de kogel door de kerk,

dan ga je het leven beleven.

​